Louis Lehmann volgde in de jaren ‘30 les op de Rijks-HBS in Schiedam, wat nu bekend staat als Lyceum Schravenlant. Tijdens zijn schooltijd in Schiedam schreef Lehmann mee aan de schoolkrant 'Confetti'. Op negentienjarige leeftijd, kort na zijn tijd in Schiedam, debuteerde Lehmann met gedichten in diverse tijdschriften.

Dichten, dansen, archeologie, essayeren, vertalen, componeren – Louis Lehmann deed het allemaal. Misschien is dat te verklaren door zijn voorkeur voor het ‘hier en nu’. De toekomst bestaat niet, meende Lehmann. Plannen maken, dingen plannen, daar koos hij bewust niet voor.

Biografie ‘De dichter die het niet wilde zijn'

In de biografie ‘De dichter die het niet wilde zijn’ doet Jaap van der Bent verslag van het leven van ‘een zeer complex figuur’. Als jeugdig dichter werd hij een ‘wonderkind’ genoemd door bijvoorbeeld Simon Vestdijk, maar in de jaren ‘60 besloot hij abrupt niets meer te publiceren. Pas nadat hij op zijn 75ste was gepromoveerd als scheepsarcheoloog, klopt hij weer eens aan bij een uitgeverij. In een interview heeft zijn weduwe eens gezegd: ‘’Hij wilde bij leven vooral niet bekend worden. Het ging hem niet om wat hij deed, zei hij altijd, maar om wie hij was.’’

Het nieuwe muurgedicht is een samenwerking tussen het Literair Gezelschap Schiedam, de gemeente Schiedam en de bibliotheek. Alle  betrokkenen willen schrijvers die in Schiedam geboren zijn, hebben geleefd of verbleven in leven houden door ze extra aandacht te geven. 

Het gedicht gaat als volgt: 

Van mij kan men zeggen
dat ik mij verlies
in kleinigheden.
Maar ook
dat ik mij erin vind.